Vrolijke viltverhaaltjes: de kerstcadeaus: Oudste.

Het is in ons gezin sinds enige jaren traditie om elkaar met kerst zelfgemaakte cadeautjes te geven. Van jong tot oud, iedereen maakt iets voor iedereen. De kinderen leren zo hoe fijn het is om iets weg te geven dat je met liefde en aandacht zelf in elkaar hebt gezet (of geschreven, of getekend, of wat dan ook), ik kan mijn zelfmaakdrift er in kwijt. Mooie glimmende papiertjes erom en mik ze onder de boom: iedereen blij.

Afgelopen kerst ben ik echt los gegaan. (Althans in de maanden ervoor, vanaf eind september, begin oktober) Ik had immers vilt ontdekt, en wat is het toch leuk om daarmee cadeautjes te maken. Ik maakte niet alleen voor mijn man en bloedjes van kinderen dingen, maar ook voor mezelf, mijn schoonmoeder, zwager, neefjes, vader, moeder, broer en zus. Die laatsten zijn niet allemaal op de foto gekomen, dus denk ik niet dat het me gaat lukken die allemaal op dit blog te zetten, maar die van mijn gezin plaats ik wel. Wellicht dat het lukt om van de rest ook een paar op de foto te krijgen, maar dat zien we wel.

Het spits wordt afgebeten door de kiekjes van de cadeaus die ik maakte voor mijn oudste oogappeltje van dertien. Wat maak je nou voor een puberende, stoere dame? Nou, een sleutelhanger met ruimte voor haar ov-chipkaart bijvoorbeeld. Met een geborduurde Eiffeltoren en het opschrift ‘Paris’, als verwijzing naar haar Franse roots, aan vaderskant. Ik vond in een oude Flow een mooie poster van Parijs, et voilá, voor bijna niks een super cadeautje (het zelfmaakpakketje kostte maar 2,50. Het was net als praktisch alles wat ik gebruik afkomstig van deze winkel: http://www.catalogusnielsholgersson.nl/index.php

Als tweede maakte ik een omkeerbaar telefoonhoesje. (niet naar een patroon, gewoon zelf wat uitgeprobeerd) Voor de puber die bijna vergroeid is met haar foontje geen overbodige luxe.

Als derde, omdat ik het sneu vond dat iedereen een poppetje, of iets anders figuratiefs kreeg en zij alleen praktische spullen, een eigen ontwerp van een poppetje in een stervormige bloem. Vullen met wat fiberfil, en een magneetje van een gesloopte koelkastmagneet van de kringloop en mijn oudste heeft voortaan een leuk vilten figuur op haar magneetbord.

Oh en die festonneersteek? Super simpel, kijk maar: http://www.youtube.com/watch?v=ldrfzEzLld0

Voorkant hoesje

En de achterkant.

Zo hangt ie aan haar memobord

en in close up. De sproetjes geven het poppetje nog net wat meer karakter. Ik ben een mens met heel veel interesses, schrijf boeken, geef les, denk veel en diep na over het leven, maar wat kan ik toch genieten van het simpele genoegen van vilt een poppetje te maken dat je - met sproetjes en al- zo vriendelijk zit toe te lachen...