Vandaag een extra speciale aflevering in mijn viiltenvervolgverhaaltje (ik ga dit missen, die heerlijke alitteratie) Voor het ooit eerst een aflevering op vrijdag. Vandaag kun je terugkijken op het ontstaan van de pop die uiteindelijk de naam Sinead kreeg. Dit omdat ze wekenlang met een kaal hoofd hier in huis rondzwierf.
Kijk samen met mij mee hoe het begon.
 |
| Niet de mooiste foto die er bestaat. Hoofdje in het allereerste begin. |
 |
| Beetje potlood en wat pastelkrijt en het hoofdje komt tot leven. |
 |
| Lichaam van ijzerdraad, omwikkeld met lontwol. |
 |
| Met handjes en voetjes van hetzelfde huidkleurige tricot als het hoofdje. |
 |
| Mouwtjes en broekspijpjes van vilt |
 |
| Ballonrokje, niet van flanel zoals ik eerder berichtte, maar van zijde. natuurzijde, passend bij de mooie sprookjesvilten broekspijpen. |
 |
| Met overjurkje in paars sprookjesvilt |
 |
| Jurkje embelished: voorzakje met hartje, strikje en mooi lintje aan de onderkant |
 |
| En doorzichtige cape |
 |
| Even chillen nu de outfit klaar is. |
 |
| Met bloemen en vogel in de hand in de krans |
 |
| En later, veel later, na weken, misschien wel maanden onafgewerkt in de krans te hebben gewacht totdat de rest klaar was kreeg ze dan eindelijk haar definitieve vorm: met haar. En: sproetjes! Die had ze eerder nog niet. |
 |
| En dit is dan Sinead van de krans: tevreden en rustig om zich heen kijkend, met vogel en bloemen in de hand, blij met haar lekkere plekje in het warme, zachte wol. Wat was het leuk om haar te maken! |
Morgen de allerlaatste terugblik op het ontstaan van de krans als geheel. Met als afsluiter de foto van hoe de krans er nu uitziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten