Wat ik in het begin zo fijn vond aan het maken van vilten
figuurtjes was de eenvoud. Dat wil zeggen: ik had me voorgenomen om, tot jongste
naar de basisschool gaat, mij te concentreren op een aantal basisdingen en niet
op mijn collectie. Dus het ontwerpen en maken van (vooral) kleren. Maar het zit
in mij om te willen creëren. Niet alleen op papier door middel van mijn
verhalen, maar tastbare dingen. Liefst van zacht, aaibaar textiel, want dat is
zeg maar helemaal mijn ding. (net als taal dus) Dus vond ik de eenvoud van een
zakje openmaken, beschrijving lezen, patroon uitknippen, stofdelen knippen,
stofdelen naaien et voilá: een dingetje af! werkelijk een uitkomst. Niet zelf
hoeven nadenken, niets hoeven uitzoeken, maten nemen, uitproberen of wat dan
ook. Gewoon uitvoeren en maken. Heerlijk. Meditatief gewoon. Het deed me denken
aan de handenarbeidlessen op de basisschool. Lekker met de handjes bezig.
Maar het bloed kroop af en toe even waar het niet gaan kan
en dus kwam ik met een piepklein eigen ontwerpje: een muizelampion. Voor Sint
Maarten. Want de seizoenstak verandert elke 3 maanden van seizoen, maar in een
seizoen zijn er soms ook gebeurtenissen die ik op de tak wilde weergeven. Met oudste's
e verjaardag volgde er een ander mini ontwerpje van eigen
hand: een heel kleine feestslinger met vlaggetjes. En met Sinterklaas
natuurlijk een Sinterklaas en Zwarte Piet. In muizevorm. Nu wel weer lekker
relaxed uit een pakketje.
 |
| De herfsttak met feestslingers, en een bordje met oudste's eerste letter en haar nieuwe leeftijd, een vingerpoppetje van de schimmel en bovenop de paddestoel muizeklaas en zwarte muis. Met staf, cadeaus en al. |
 |
| Hier de trotse maakster, met haar vrolijke tak. Je kunt nu de muis zien die nog steeds zijn lampion van Sint Maarten vast heeft. |
13
Geen opmerkingen:
Een reactie posten