Vrolijke Vilt Verhaaltjes: de herfsttak

Er is eigenlijk maar een ding dat ik in mijn vorige blogbericht noemde dat ik daadwerkelijk heb waargemaakt: less is more. In de zin dat ik totaal niet bezig ben geweest met mijn blog (behalve in mijn hoofd, dat wel) eenvoudigweg niet aan toe gekomen door allerlei uiteenlopende redenen. Het plan om foto’s te gaan maken: faal. Het plan om patchworklapjes aan elkaar te zetten: wederom faal. Plan om geen doelen te stellen: gelukt. 

Toch heb ik iets nieuws ontdekt dat ik al lange tijd wil delen: vilt. Heel veel met vilt. Ergens aan het einde van de zomer, begin dit schooljaar had ik het idee om een seizoenstafel te maken. Het idee om een seizoenstafel  te hebben, was er eigenlijk al heel lang. Ik was altijd al dol op van die leuke gefröbelde antroposofische popjes, maar kon ze nooit ergens vinden. Tot ik op een markt in het naburige Lieveren een mevrouw tegenkwam met zelfmaakpakketjes. Nu was dat niet mijn bedoeling; ik wilde kant en klare. Die had ze niet, dus moest ik zelf aan de slag. Ik was er van overtuigd dat ik dat niet kon, ik kan best haken en breien en naaien, maar altijd lange halen snel thuis. Het moet snel af zijn en niet te petiet, te precies, te secuur, te netjes. Maar al bij het maken van dat allereerste poppetje merkte ik dat ik het wel kan. Sterker nog, dat ik er best goed in ben. En het ook nog eens superleuk vind.

Vanaf dat moment was ik verslingerd. In plaats van een plekje op de vensterbank zoals aanvankelijk mijn plan, namen we twee prachtige takken mee van een wandeling in het bos, en bevestigden die voor ons achterraam. Dit werd onze seizoenstak. Op 15 september van vorig jaar had ik zoveel herfstige dingetjes gemaakt dat onze herfsttak een feit was. Dit is het eerste plaatje dat ik op dit blog ga zetten. Ik heb sindsdien uiteraard veeeeeeel meer gemaakt en ik ga vanaf nu elke maandag, woensdag en zaterdag een nieuw fotootje plaatsen: van de seizoenstakken, de zelfgemaakte (kerst)cadeaus en al het andere moois dat ik tegenwoordig bij elkaar knutsel. En omdat dat allemaal minder persoonlijk is dan hoe ik ooit begon, maak ik dit blog meteen maar publiek. Want al mijn vrolijke vilt verhaaltjes deel ik met alle liefde, met iedereen!

Dit is em dan: de enige echte Dieuwkevlinder seizoenstak!

Best iets om trots op te zijn, toch?

Links het paddestoelenvrouwtje, het eerste gezichtje dat ik ooit maakte. Modelletje aardappel. Gelukkig heb ik daarna betere hoofdjes leren maken...

De twee herfstmuisjes. Eerst zouden ze alleen maar op de tak staan, maar de ene muis keek zo naar de paddestoel, dat ik m de paddestoel heb laten knuffelen. Vond ie wel goed geloof ik.

Een mooie herfstige bruine vlinder, een flesje met oranje heksenmedicijn en een hartje naar eigen ontwerp

En hier begon het allemaal mee: het pompoenvrouwtje van Atelier Marinke