maandag 31 maart 2014

Vrolijke Vilt Verhaaltjes: het vitrinekastje (de bloem)



Al tijden was er sprake van dat een mooi oud vitrinekastje dat we van schoonmoeder hadden gekregen aan de muur van de woonkamer zou komen te hangen als vitrinekastje. Mijn man, die zelf waanzinnige mooie hergebruikobjecten maakt (kijk hier maar eens: http://junkart.me/ heeft een grote vitrinekast met zijn kunst erin, dus ik mocht er best ook een. Het was in mijn ogen een beetje een we-zien-wel-project, zoals daar vele zijn in ons huishouden. Maar het fijne van mijn man is dat hij af en toe ineens zomaar het heft in eigen hand neemt en doet wat we eigenlijk wel willen maar waar we nooit aan toe komen.  Erg fijn. 

Er hing toen dus ineens een leuk vitrinekastje, met spotje erop gericht, lampje erin, plexiglas plankje zodat het onderin ook licht is. Met niets er in. Dat kon natuurlijk niet. Mijn man suggereerde om de kerstcadeaus er in te zetten maar dat was mijn eer te na. In een vitrinekastje zet je kunst. Of in ieder geval iets moois dat je zelf bedacht hebt. Niet pakketjesspul, hoe leuk ook. Ik was inmiddels overgestapt van speldjes en elastiekjes naar broches en had ontdekt hoe leuk het is om een gerbera-achtigebloem te maken van vilt. Dus kwam er een eigen ontwerp, van zo’n bloem, met een gezichtje, en een spiraal met ijzerdraad. En deze siert vanaf dat weekend de bovenste plank van ons mooie kastje. Met dank aan schoonmoeder dus. 

(En hoe die broches er uit zien, zie je woensdag)

Hier istie dan: de bloem.

in close up

en een beetje van opzij

zaterdag 29 maart 2014

Vrolijke Vilt Verhaaltjes: de eerste eigen ontwerpen om te verkopen (speldjes en elastiekjes)



Tsja, en toen waren de kerstcadeaus klaar, ik had mijn twee pretpakketjes gemaakt, het was nog maaaaaaanden voor het lente was, daar zat geen haast bij. En dus kon ik eindelijk die aan de oppervlakte sluimerende creativiteit een beetje ruimte geven. Want pakketjes die zijn heerlijk rustgevend en ontspannend en het is fijn om even nergens over na te hoeven denken, maar het zit niet in mij om alleen maar uit te voeren, ik wil zelf ook dingen bedenken. 

Dus bedacht ik dat ik op de duurzame fair en de kunstmarkt in mijn woonplaats niet alleen mijn spullen zou kunnen verkopen die ik al had. (dat wil zeggen mijn hergebruiktextielkunst, vooral kleren) Ik zou ook speciaal dingen kunnen maken van vilt. Gewoon kleine dingetjes (want ik had net de zomer ervoor met mezelf afgesproken dat ik niets meer apart zou ontwerpen en maken, omdat mijn andere bezigheden zoveel energie kosten), eenvoudig en snel klaar, maar wel mooi en bijzonder. En van restmateriaal natuurlijk. Ik had namelijk al het materiaal dat ik over had van de pakketjes bewaard, zonde om weg te gooien. En juist daarvan wilde ik wat kleine dingetjes maken. Creatief hergebruik, dets wot ai doe best ten slotte. En een paar avondjes bezig leverde dit op: Haarspeldjes met vilten bloemetjes. Haarspeldjes gekocht in de kringloop, vilt restjes die anders weg waren gegooid. Deze gaan voor de markten in mei en juni in de verkoop voor 1,95 per stuk, twee voor 2,50. Ben er ongeveer tien minuten tot een kwartier per speldje mee bezig. Wat vinden jullie? Redelijke prijs?

De haarspeldjes, tentoongesteld op zeer lieve en bereidwillige modellen:






En de elastiekjes. Wat zien ze er mooi uit, he, in die blonde haartjes?



woensdag 26 maart 2014

Vrolijke Vilt Verhaaltjes: Anemoon meisje en Mien



Na alle kerstcadeaus had ik zin om eindelijk de twee pakketjes te gaan maken die al maanden in mijn nog doen mand lagen. Die kerstcadeaus hadden voorrang, en eigenlijk zou ik nu aan de gang moeten gaan met de lentezaken voor op de tak,maar ik vond dat het wel eens tijd was voor iets dat geen nut of zin had. Iets alleen maar voor de leuk. Voor het plezier van het maken. Geen idee waar ze zouden moeten komen te staan, maar binnen twee dagen waren ze er: anemoon meisje en Mien. (heb ik niet verzonnen, zo heet ze in het ontwerp) Anemoonmeisje belandde met haar anemoon in een mooie glazen stolp die ik met sinterklaas had gekregen en Mien vond haar plekje op mijn natuuraltaartje.

Anemoonmeisje is eigenlijk meer een gedistingeerd anemoon omaatje, vanwege haar witgrijze haar. Helaas valt dit een beetje weg op de foto, door de witte achtergrond. Ze heeft het wel naar haar zin in haar stolp, volgens mij.

Mien met haar cape en mooie bloem op mijn natuur altaartje. ( Links achter zie je mijn eigen moedergodinnenfiguur gemaakt,  een jaar of vijf geleden, van wol. )

En Mien in close up. Wat past ze mooi op dit altaartje, he?

maandag 24 maart 2014

Vrolijke Vilt verhaaltjes: de kerstcadeaus: mijn familie



Voor zowel mijn moeder als mijn vader maakte ik een fotolijst (ze zijn niet meer samen, dus ieder kreeg een eigen.) Mijn moeder een stevige, frisse rode, mijn vader een romantische roomwitte met kanten detail. (Hé, moet dat niet andersom zijn? Neen. Daarvoor zou je mijn ouders moeten kennen, maar neem maar van mij aan, dat ze beiden blij waren met hun cadeau)

Ok, deze heb ik zaterdag ook al geplaatst, maar had geen foto van die van mijn moeder, dus deze dan maar gerecycled... (die van mijn moeder is bijna identiek aan die van ons)
Deze en de volgende foto's zijn gemaakt met een telefoon fototoestel. Vandaar de belabberde kwaliteit. Niet alleen de kleuren zijn op deze foto behoorlijk vervormd ( het wit is gewoon roomwit, en heeft geen blauwe waas zoals lijkt op deze foto) maar hij is ook jammerlijk vaag. Oh well. Jullie hebben genoeg fantasie om dat er allemaal bij te denken, toch?




Voor mijn zus maakte ik een mobile met ganzen van heel dik, wit vilt, omdat zij iets heeft met ganzen. Helaas had ik de constructie waar de ganzen aan hingen zelf bedacht en dus viel het hele zaakje al uit elkaar voordat het cadeau was uitgepakt, maar goed. (ook geen foto van gemaakt)


Wel goed gelukt waren de regenboogviskoelkastmagneet (dat mag je aan elkaar schrijven, zoek maar op in ‘hoe bereidt je een paard’ van Frederike de Raat. Zij kan het weten.) en het figuurtje ‘roofvogelvriend’ voor mijn broer, die dol is op vissen en vogels

Kwaliteitje toch deze telefoonfoto's?...

En nog zo'n prachtige vage close up...

zaterdag 22 maart 2014

Vrolijke Vilt Verhaaltjes: de kerstcadeaus: ikzelf en de schoonfamilie



Voor mijn schoonmoeder maakte ik een bonbondoosje, vergelijkbaar met die van middelste, alleen dan van zwart vilt, en met hulstblaadjes als versiering (want wat is er kerstmissiger dan hulstblaadjes?)


Voor de neefjes was er een vilten doos vol met zelfgebakken chocolade caramel koekjes (lekker!!!). Ik vond dat doosje zo leuk dat ik er ook een maakte voor onszelf. Die is wel op de foto beland, de oorspronkelijke niet.


Voor schoonzus had ik ook drie hangertjes in de vorm van zuurstokjes en voor zwager een fles wijn (een echte) met een vilten etiket, maar beide zijn niet op de foto gekomen, dus die beelden moet je er zelf even bij denken.


Wat ik bijzonder leuk vond om te maken, omdat het weer heel anders was dan wat ik normaal maak, waren de fotolijstjes. Een gratis patroon (zie hier linkje pippilotta
Ik maakte hem in stijlvol wit met blauw en grijs voor mijn schoonmoeder, en in warm rood met roze voor onszelf. De versies voor mijn vader  (die vandaag jarig is! Gefeliciteerd papa!!)en mijn moeder volgen in het volgende blogbericht.


Die van ons.





Die van schoonmoeders

Hier de kaarshanger die ik ook nog voor haar maakte, nu hangend aan een (mensvriendelijke) raygun die mijn man maakte. Raygun? Huh? Ja, een junk art ultra sonic negativity neutraliser raygun!


En het vilten bonbondoosje met hulstblaadje