Autumn comes, the summer has passed...

En zo is het alweer herfst. Of nazomer, voor diegenen die dat minder deprimerend vinden klinken. Afgelopen zaterdag was voor ons, voor mij een speciale dag. Al merkten we er overdag weinig van, Maya was de hele dag van huis, spelen met een vriendje, wij de hele dag in touw met van alles en niets (wat gaan vrije dagen toch snel voorbij!!) Maar 's avonds tegen zevenen, vlak voordat Lente naar bed ging, hebben we er even samen bij stil gestaan. Het was zaterdag namelijk precies een jaar geleden dat we naar Drenthe zijn verhuisd. En daarnaast was het Lotus' haar verhalvejaardag: precies een half jaar oud was zij op 15 september. Ik heb daarom een klein offer in de tuin gelegd (ik had in augustus al een offer namens ons in het wickerbeast op Castlefest laten stoppen, omdat wij dat zelf helaas niet konden doen. Maar nu dus nog een klein offer, als dank voor wat we het afgelopen jaar hebben ontvangen) en samen aten we het fruit van onze oogst: een appel van onze eigen appelboom (lekker!!!) en een paar frambozen. Iedereen (minus Lotus wegens niet kunnen praten) vertelde aan elkaar over de dingen die het afgelopen jaar zijn gebeurd, de dingen waar we ieder dankbaar voor zijn. Lente was eigenlijk nog iets te klein hiervoor, zij praatte constant door de anderen heen, maar toch vond ik het een te bijzonder moment om zomaar voorbij te laten gaan.

De zomervakantie is alweer een tijd voorbij. Het waren 6 heerlijke weken, die zoals altijd te snel voorbij zijn gegaan. Ik merk dat ik de laatste maanden teveel moeite heb met niets doen. Mijmeren, luieren, of zelfs gewoon een boek lezen. Het voelt als luiheid, ledigheid en in een huishouden met drie kinderen is er altijd wel iets te doen. Misschien komt het ook wel doordat de afgelopen maanden gedicteerd werden door voedingstijden. Op de een of andere manier heb ik een enorme drive om daarnaast ook nog van alles te willen, en 5, 6 voedingen op een dag geven en al die ambities waarmaken bieden weinig ruimte voor ledigheid. En weinig ruimte ook voor contemplatie. Aan de andere kant heb ik in de zomervakantie heel veel kleren kunnen maken voor een nieuwe expositie, iets wat mij erg blij maakt. Uiteindelijk lukte het mij om die twee dingen te combineren: af en toe lekker bezig met kleren maken, af en toe niets doen. (Dat dat vrij geweldig was, kon je in mijn vorige blog bericht lezen.) En natuurlijk was ik zes weken vrij van gedachten aan werk, ook heel bevrijdend!

Maar als gezegd is die vakantie nu voorbij. Het gewone leven begon met kinderen die naar school moesten, en sinds vorige week ga ik zelf ook weer. Ik ben begonnen met lesgeven op een hele leuke school. Eigenlijk maar 5 uurtjes, twee klasjes, maar vlak voor mijn eerste lesdag kreeg een collega een ongeluk waardoor ik gevraagd werd een aantal lessen over te nemen. Maar voor twee dagen gelukkig, maar ik moest wel in mijn eerste week, en nu in mijn tweede week, drie dagen lesgeven in plaats van twee. En volgende week staat er een lange vergadering gepland op mijn vrije dag. Dus heel rustig begint het jaar ook weer niet. Daar staat dan weer tegenover dat ik gewend ben om al mijn materiaal zelf te maken, de planning voor het hele jaar te maken, werkwijzers voor al mijn klassen in elkaar te draaien: kortom gigantisch veel werk. Hier heb ik een methode en collega's die kopieën en werkwijzers voor mij klaarleggen zodat ik nog niet eens zelf naar het kopieerapparaat hoef! Wat een luxe! Ik was bang dat ik alleen saai in het boek zou moeten werken, maar ik heb genoeg vrijheid om naast de methode nog mijn eigen dingen te doen, maar dat doe ik straks, en niet heel veel. Zodat het lesgeven me echt maar twee dagen per week kost, en me energie geeft, en niet neemt. Een heerlijk vooruitzicht! Want dat geeft me tijd voor mijn gezin en het waarmaken van al die andere doelen die ik mezelf gesteld heb.

Nu eerst echter is het tijd voor een beetje contemplatie, net als afgelopen zaterdag. Voor ik weer vooruitkijk wil ik eerst achterom kijken. Mijn prachtige kleine Lotus is nu dus precies een half jaar (en 3 dagen) en alle doelen die ik hier op dit blog bijhoud heb ik bedacht in de laatste weken van mijn zwangerschap. Ruim een half jaar na dato wil ik alle doelen eens bij langs lopen en kijken hoe het er mee staat. Dan pas kan en wil ik bedenken hoe ik verder ga. Wat is nog steeds belangrijk voor mij, en wat niet? Daar begin ik deze week mee. Dus ben je geïnteresseerd: houd dit blog in de gaten!

p.s. Voor diegene die ik niet al gevraagd heb: mijn boek, de Agatha Christie inspired detective, gaat deze of volgende week naar de drukker. Mocht je het boek willen lezen, laat het me weten, dan zet ik je op de leeslijst. Mocht je zelf een boek willen kopen (zal tussen de 12 en 15 euro kosten) laat het me dan ook weten, dan reserveer ik er een voor je. Ik kan niet wachten tot ik het boek straks in mijn handen heb!