De eerste wankele stapjes..

Dat van die tijdschriften is toch een hardnekkige verslaving merk ik. Want ja, ik ben er weer ingetuind. Bij het boodschappen doen de tijdschriften bekeken en dapper weerstaan. Afgelopen vrijdag echter, nadat ik de oudste twee meisjes aan mijn vader had overgedragen om daar een weekendje te logeren, toch het tijdschrift dat eerder die week al zo naar me lonkte, gekocht. Dames en heren van de jury, ter verdediging wil ik aanvoeren dat het betreffende tijdschrift – de ouders van tegenwoordig - deze maand een prachtige foto op de voorkant had staan. Een lachende baby van een paar dagen oud: zo mooi, puur en vol levenslust dat ik het niet kon weerstaan. Daarnaast leek deze prachtige baby ook nog eens op onze jongste (dus mocht je willen weten hoe die er uit ziet, loop dan even langs het tijdschriftenschap) et voila! Weer ruim vijf euro uitgegeven. En dat in een week waarin onze ene poes zoek raakte en we haar in het asiel weer terug vonden. Aangereden, geopereerd aan een gebroken kaak, gelukkig verder gezond maar wel met een dierenarts en dierenambulance rekening die er niet om loog. Dit gebeurde overigens wel nadat ik het vermaledijde tijdschrift had gekocht, zul je altijd zien.

Gelukkig ben ik op andere gebieden wel goed bezig. Zo heb ik het een en ander verkocht via marktplaats, inclusief positiekleren. En ben ik sinds vorige week druk doende met het schrijven van een brief voor basisscholen hier in de buurt. Het doel is om hen over te halen mij voor een lessenserie of workshop aan te nemen, of de door mij ontwikkelde lessenseries aan te schaffen. Het eerste zou ik natuurlijk het leukste vinden, niet zozeer omdat dat meer geld zou opleveren (alhoewel dat uiteraard ook bijzonder welkom zou zijn) maar vooral ook omdat ik heel graag verder zou willen met het lesgeven op de basisschool. Het afgelopen jaar ben ik aan het werk geweest in de klas van Maya, mijn oudste dochter en ik merkte daar hoe leuk het is om aan zulke jonge kinderen les te geven. In groep 7 zijn de kinderen nog zo heerlijk leergierig en voor mij was het een uitdaging om zelf lessen te maken die geschikt zijn voor een heel andere doelgroep dan de pubers of volwassenen die ik normaal les gaf. Na mijn zwangerschapsverlof ga ik weer verder, niet alleen in de groep waar Maya in zit, maar ook in de andere. Lijkt me leuk om te kijken hoe een heel andere groep, met een heel andere dynamiek, reageert op mijn materiaal.

Van de ene kant kan ik niet wachten tot het zover is. Ik ben niet officieel in dienst, doe alles op vrijwillige basis en kan dus terug komen wanneer ik wil. Ik hoef me dus niet aan een zwangerschapsverlof te houden. Aan de andere kant weet ik niet of ik alweer wil dat het echte leven alweer begint. Op dit moment ga ik nog steeds van voeding naar voeding (ik zit nu op zeven voedingen per dag, waarvan 1 's nachts en 1 's ochtends heel vroeg) en is er daarnaast weinig tijd of energie voor andere dingen. Dit blog, mijn advertenties op marktplaats, de brief voor de basisscholen, alles gebeurt in gestolen kwartiertjes tussendoor. Dat is hoe het nu is. En dat is prima, ik geniet van de tijd met mijn prachtige nieuwe dochter. Ze is pas een kleine 6 weken, maar het voelt of ze er altijd al was. Het is heerlijk om naar haar te kijken en te zien hoe ze verandert van dag tot dag. Want het allerkleinste, het buitenaardse wezenachtige van een pasgeborene, dat is al verdwenen. Lotus is al een echte baby geworden. Daar de hele dag bij te mogen zijn vind ik geweldig. Maar toch, maar toch..

Ik voel me soms een lean mean breastfeeding machine, terwijl ik meer in me heb dan dat alleen. En ik ben er steeds meer aan toe om me met andere dingen bezig te houden. Maar welke dingen dan? Er is zoveel wat ik leuk vind, zoveel wat me inspireert, om in de geest van dit blog te blijven: zoveel doelen om na te streven. Ik las gister op mijn kalender: Maak je leven wat eenvoudiger de komende tijd en richt je op één doel. Als je je op veel verschillende dingen richt bereik je uiteindelijk minder. Welnu, dat is food for thought. Klopt dit echt, of past het bij mij om juist heel veel verschillende dingen door elkaar te doen? Hmm.. Laat ik daar de komende tijd eens over na denken.