donderdag 20 juni 2013

Einde en nieuw begin

Dat is een tijd geleden... Wat een drukte de afgelopen maanden. Er is veel gebeurd: oudste dochter brak haar bovenarm, mijn lievelingsoom overleed volkomen onverwacht, ik ben naar Londen geweest voor de eerste buitenlandse expositie van mijn man, en uit mijn beoordeling bleek dat ik nog een jaar mag blijven op mijn huidige werk.

Door alle drukte en gebrek aan tijd om te schrijven en andere dingen te doen die ik mij voorgenomen had heb ik een redelijk drastisch besluit genomen. Ik begon dit blog met 40 doelen. Een half jaar na dato heb ik die gewijzigd in 27 doelen, en nu, meer dan een jaar na het starten van dit blog denk ik dat het beter is om nog meer te downsizen.

Wat er gaat verdwijnen? Doelen nr 27(Atelier opruimen), 25 (op gewicht letten), 24 (nieuwe tatoeage), 21 (Spotifylijstje), 20 (huishouden), 16 (project voor werk), 13 (postcrossing), 9 (tuinexpositie), 8 (financiën), 6 (start 2e boek), 5(meer boeddhisme en natuureligie in mijn leven),4 (genieten van mijn kinderen), 3 (lief zijn voor mijn man),2 (lief zijn voor mezelf) van de nieuwe doelen wegens behaald. Sommige doelen blijven altijd actueel maar ik ga ze volhouden, zonder ze als doel te registreren. Voor de mensen die geen zin hebben om terug te lezen, de korte versie is: ik heb héél veel gedaan de laatste tijd en op 29 juni volgt eindelijk de gezamelijke tuinexpositie van mijn man en mij. Van 14 tot 17 uur. Komt allen!!!

Wat schrap ik nog meer? Doelen nr 26 (bioscoop komt vast wel eens, niet nodig om zo bij te houden), 23 (oudste dochter gaat deze zomer een garageverkoop in onze tuin houden, zo hopen we tegen winst van onze oude zooi af te komen zonder zelf met spul te hoeven slepen, terwijl de kinderen twee dagen bezig worden gehouden als verkopers. Ik zeg: win-win situatie), 22 (wegens overbodig, eenvoudigweg niet meer nodig) 17 18,en 19 (allen wegens geen tijd, andere dingen zijn belangrijker. Met mijn grootmoeder maak ik nog wel een afspraak, maar dan om "gewoon" te praten, zonder druk, of specifiek doel.) 15 (het is immers geen winter meer) en 7 (als ik honderd lezers bereik is dan heel erg mooi,maar ik heb gewoon niet de energie of tijd om er nu meer aan te doen qua promotie)

Blijft er nog wel iets over? Zo als het nu staat, zouden doelen
14 (Geheim project samen met mijn man),
12(Afmaken van mijn website (www.jolandavlinder.nl) en het openen van een Etsy winkeltje voor mijn werk als Jolandavlinder én Beads 'n Buddhas, de sieraden die ik met mijn man heb gemaakt),
11 (Afmaken van mijn website engelsvoordebasisschool.nl, en basisscholen in de buurt aanschrijven om dit schooljaar gratis te proefdraaien) en
10 (Weer aan yoga gaan doen. (en dan vaker dan drie keer in een half jaar)) nog openstaan.

Het belangrijkste doel dat nog openstaat is echter doel nummer 1: genieten van mijn leven. Dat is door alle drukte, verdriet en andere zaken wat in het geding gekomen. Niets echt ernstigs, maar genoeg bepaalde zaken onder de loep te nemen en te besluiten dat het anders moet. Of beter, dat ik het anders WIL.

Vroeger dompelde ik mij onder in de dingen die ik deed. Dat werkt voor mij nu eenmaal het beste. Een paar weken lang ben ik elke dag ergens mee bezig: huis opruimen, schrijven, kleren maken, textielschilderijen maken. Zoals er nu een tuinexpositie op de planning staat, zou ik daar een aantal jaar geleden constant mee bezig zijn. Ik eet, slaap, adem en leef dan alleen nog maar expositie: laatste dingen maken, kaartjes maken, cadeautjes klaarzetten, uitgebreid koken en eten voorbereiden. Zoals ik zei werkt dat voor mij het beste. Ik ben in veel opzichten (gelukkig niet alle) een alles of niets mens. Maar dat is het nu net. Het werkt voor mij . Het werkt alleen niet in een gezin met kleine kinderen en een man met eigen bezigheden. Iedereen in het gezin heeft recht op aandacht van mij. En die aandacht die kan ik in zo'n periode niet of nauwelijks geven.

Het afgelopen jaar heb ik geprobeerd om mij aan te passen en te werken zoals mijn man dat kan. Af en toe, tussen de bedrijven door, met een project bezig te gaan. Gewoon hier een uurtje, daar een uurtje. Ik heb dit echt geprobeerd. Met als resultaat dat ik veel minder kon doen dan ik vroeger deed. Dat ik veel minder deed dan wat ik graag zou willen. Dat ik me af en toe behoorlijk gefrustreerd voelde en bijna altijd een sluimerende ontevredenheid. Ik weet dat ik, voor ik mijn lieve, begrijpende en geduldige echtgenoot tegen kwam, een meer egocentrische levenshouding had. Niet raar voor iemand die praktisch haar hele volwassen leven alleenstaand is geweest. Maar ook niet fijn, en niet altijd goed voor mijn kinderen. Voor hen, voor mijn gezin, en uiteindelijk ook voor mezelf, is het goed dat ik gestopt ben met die licht manische uitbarstingen (al mis ik ze zelf, omdat het zo heerlijk werken is.) Hoe gelukkig ik me echter ook voelde als ik in zo'n alles of niets moment zat en me werkelijk te barsten opruimde/herinrichtte, werkte, schreef, creeërde, niets is belangrijker dan het welzijn van mijn kinderen. Daar wil ik nu mijn grootste prioriteit van maken. Of het komt door mijn ADD achtige trekjes,ik weet het niet, het lukt mij dus alleen niet om hap-snap af en toe wat te doen. En ik ben het zat om mij sluimerend ontevreden te voelen over wat ik doe, en altijd het gevoel te hebben dat ik meer zou moeten doen. Ik wil mij niet beperkt voelen door mijn gezin, ik wil genieten van de rijkdom die mijn gezin mij biedt.

Wat is de oplossing van een alles of niets mens als alles niet mogelijk is? Juist. Ik heb dus besloten om heel veel te schrappen. Het belangrijkste is dat ik mij heb voorgenomen me niet meer met mijn textielkunst bezig te houden totdat Lotus op de basisschool zit en manlief en ik iets meer de handen vrij hebben. Dat is behoorlijk drastisch voor iemand die zo geniet van het creeëren van dingen. Maar wel nodig. Ik zal heus nog wel eens iets maken, maar niet voor een volgende expositie, niet omdat het moet. En hoe raar het ook klinkt: dit geeft me heel veel rust. Dat betekent ook dat ik niet met mijn website bezig ga. Bij de aanstaande tuinexpositie ga ik foto's maken, die zet ik er op en dan is het af. Ik ga mij niet meer focussen op mijn textielkunst. Ik ga wel volgend jaar op de kunstmarkt hier in mijn Drentse dorpje staan. Ik heb namelijk een voorraad waar je u tegen zegt: meer dan honderd ontwerpen van de nieuwe collectie en alle voorgaande. Zelfs al maak ik er nu niets meer bij, ik heb genoeg ontwerpen voor de tuinexpositie, en minstens twee of drie markten. (tenzij ik alles in een keer verkoop, maar dan ben ik ook alles behalve ongelukkig ;-) ) Dat betekent doen wat ik leuk vind (ik wil al jaren eens op zo'n markt staan) zonder druk, ik kan gewoon de vruchten plukken van mijn werk van de afgelopen jaren. Misschien ook wel eens goed. Betekent dus ook geen Etsy winkeltje, en ook geen Beads 'n Buddhas winkeltje op Etsy. Allemaal werk, allemaal drukte, allemaal druk, ik doe het niet. Ik ga wel alle sieraden die we nu hebben (ook een leuk voorraadje) meenemen op die kunstmarkt volgend jaar. bevalt dat goed, kan ik altijd nog eens op zo'n markt staan, maar ik hoef me in elk geval niet voor te bereiden. Iets niet meer hoeven van jezelf, al is het iets waar je altijd plezier aan beleefde, wat is dat gevoel van ruimte maken toch fijn...

Nog iets wat ik niet meer hoef van mijzelf is mijn ambitieuze plan om met mijn Engels voor de basisschool materiaal betaald aan de slag te gaan op andere basisscholen. Ik zou namelijk zo ontzettend veel energie moeten stoppen in de promotie ervan en dat is het mij niet waard. Want waarom wil ik dit eigenlijk? Omdat het zo ontzettend fijn is om les te geven aan basisschoolleerlingen. Maar dat doe ik nu toch al? Waarom moet het dan meer, en betaald? Het antwoord op deze vraag wist ik niet. Tijd om nog ambitielozer te worden dan ik was. Weg met alle drukke plannen en gewoon blijven doen wat ik al doe: als vrijwilliger werken op de basisschool van mijn kinderen. Ik verdien er niets mee, maar voel me zo beloond door het enthousiasme en inzet van de kinderen, daar kan niets tegen op. En die bos bloemen en boekenbon aan het einde van het jaar is ook altijd héél fijn! Heerlijk, zo je leven versimpelen...

Het geheime project van mijn man en mij blijft staan, komt vast nog wel eens. En yoga doen, tja. Ik zie het wel. Mijn doelenlijst is gekrompen naar een doel: genieten van mijn leven. En dat ga ik doen. Ik heb alleen geen blog meer nodig om mij bij de les te houden, dus ik hou ook op met het schrijven hier.

Betekent dit dat ik helemaal ga verdwijnen en totaal ambitieloos op de bank ga zitten? Neen! Natuurlijk niet. Maar ik maak duidelijker keuzes. Wat ik ga doen is werken, hopelijk 0.35 fte (2 a 3 dagen per week dus lesgeven) vanaf volgend schooljaar. Daarnaast ga ik verder met schrijven aan mijn tweede boek. En dat is het eigenlijk. Niet meer allemaal verschillende zaken, maar alleen dit. Nou ja, ik kan het niet helemaal afleren, dus ik heb voor de komende zomervakantie twee dertig-dagen-projecten. Twee kleine losse projecten die ik er naast kan doen. Ik ga als eerste elke dag een lapje van 25 x 25 cm aan een ander lapje naaien. Lijkt weinig, maar na 30 dagen heb je al een klein dekentje. Kost (als het goed is) minder dan 5 minuten per dag, maar daarmee kan ik voorzien in mijn textiel creeër behoefte. Daarnaast wil ik 30 dagen lang elke dag een foto ga maken van iets wat ik mooi vind. Een keer per week plaats ik dan mijn foto's hier, zonder ellenlange verhalen. Een enorme uitdaging want ik hou nu eenmaal van lange verhalen. Sowieso ben ik een talig mens die zich nu visueel moet gaan uitdrukken. Weet niet waarom maar toch trekt het me, ik waag me op een nieuw pad. Na die dertig dagen evalueer ik en kijk ik of ik het inderdaad 'ernaast' kan doen. Zo ja, ga ik door en maak ik er een 365 dagen project van. Zo nee, dan stop ik. Want lesgeven (werk en vrijwilligerswerk) en schrijven, dat is eigenlijk alles wat ik wil. En daarbij dus genieten. Genieten van alles in mijn leven. Zonder druk en het gevoel dat ik meer zou moeten. Het is goed zoals het nu is. Dat ik, met mijn voorliefde voor drukte en alles over the top, nog eens in alle ernst zou verzuchten: less is echt more...


1 opmerking:

  1. Hoi Jolanda!

    Ja precies, less is more, is ook iets wat een GROOT aandachtspunt is voor mij. Inspirerend stukje!

    "When ambition enters, creativity dissapears - because an ambitious man cannot love any activity for its own sake. While he is painting he is looking ahead; he is thinking, 'When am I going to get a Nobel Prize?' When he is writing a novel, he is looking ahead. He is always in de future - and a creative person is always in the present."

    - Osho.

    Ik hou van jou lieve Jolanda!!!

    Groetjes,
    Marije

    BeantwoordenVerwijderen